Van stopcontact tot kurketrekker

Het lieve, lieve varken

' Het is het meest ontroerende dier dat er bestaat.
De snuit.
De oogharen.
De oren, als de luchtkokers op een schip.
De zedige hoefjes.
De altijd-vrolijke glimlach.
De ogen van Evelyn Waugh.
De buik, bijna te intiem om over te spreken.
Dat geldt trouwens voor de hele anatomie van het dier: een zekere schroom heeft mij altijd weerhouden erover te schrijven, als betrof het een slaapkamergeheim.
Die roze huid, die kleine blonde haartjes. En niets dat mij zo in verwarring brengt als het geluid van een varken, warm en diep als de lage tonen van een saxofoon. (....)
De tevredenheid strekt zich uit van stopcontact tot kurketrekker.
Het lieve varken.
Het lieve, lieve varken. '

Rudy Kousbroek